   |
||||
                     
|
|
|||
|
|
||||
|
MODELE: |
Grupa PSA była w 1995 r. największym francuskim producentem samochodów, dzięki liczbie 1,2 miliona pojazdów wyprodukowanych pod marką Peugeot (834 000 sztuk) i Citroen (429 000 sztuk). Citroen został przejęty w 1974 r., w okresie kryzysu sektora samochodowego, spowodowanego trudnościami paliwowymi. Wywołały one proces koncentracji, którego bohaterem stał się we Francji Peugeot, przede wszystkim na skutek prowadzonej wcześniej dalekowzrocznej polityki finansowej. Poza Citroenem w 1978 r. zostały przejęte wszystkie aktywa europejskie Chryslera, które wzbogaciły francuską firmę również o historyczny dorobek angielskiej grupy Rootes i takie marki, jak Simca i Matra. W następstwie przejęcia, do oznaczania pojazdów angielskich i francuskich, dawnych Chryslerów, została wybrana angielska marka Talbot, nie używana od 1954 r., ponieważ na skutek niemożliwych do przezwyciężenia problemów związanych ze zbyt różnorodną ofertą i przestarzałymi urządzeniami produkcyjnymi została rozwiązana po kilku latach działalności. Historia marki Peugeot nawiązuje do początków istnienia samochodu, gdy Armand Peugeot, potomek założycieli kwitnącego przedsiębiorstwa metalurgicznego, po rozpoczęciu w 1881 r. produkcji rowerów, zaczął rozpatrywać możliwości uruchomienia we współpracy z Serpolletem i Bollee produkcji samochodów. Wybór padł wreszcie na zakup praw do czterokołowego pojazdu niemieckiego Gottlieba Daimlera. Po zrealizowaniu w 1890 r. prototypu, przy którego konstrukcji oparł się na Panhardzie-Levassorze, rok później zaprezentował jego ostateczną wersję, napędzaną przez dwucylindrowy silnik widlasty Daimlera. Produkcja ruszyła w 1894 r., a Peugeot promował swoje produkty uczestnicząc w głównych zawodach tamtego czasu, jak rajdy Paryż-Rouen i Paryż-Bordeaux. Produkcja zwiększyła się z 5 pojazdów w 1891 r. do 300 w 1899 r., gdy wykorzystano pierwszy oryginalny silnik, dwucylindrowy, podpodlogowy, o pojemności 1,6 dm z automatycznymi zaworami dolotowymi. W wyniku sporów z krewnymi, również członkami spółki, Armand odszedł z firmy, żeby założyć w Audincourt Societe des Automobiles Peugeot. W 1912 r. został otwarty zakład w Lille, a gamę poszerzono o różne modele. Znaczny sukces osiągnęła seria małych Bebe, wprowadzona w 1900 r. modelem Typ 37, którego rozwinięciem stał się w 1905 r. Typ 69. W tym czasie kuzyni Armanda postanowili ze swej strony uruchomić w starym zakładzie w Beaulieu, produkcję samochodów pod marką Lion-Peugeot i w krótkim czasie zaprezentowali interesujące pojazdy z 2- i 4-cylindrowymi silnikami widlastymi. Rywalizacja między dwoma niemal identycznie nazywającymi się firmami zakończyła się w 1910 r. połączeniem obu przedsiębiorstw. Tego samego roku otworzono nowy obiekt w Sochaux. Ewoluowane z Lion-Peugeot, w 1913 r. wyszło owe Bebe, skonstruowane na podstawie projektu i licencji Ettora Bugatticgo, które mogło rozwijać prędkość 55 km/h, możliwą w tamtym czasie jedynie dla pojazdów znacznie wyższej kategorii. Ten sukces przejawił się liczbą 3095 egzemplarzy wyprodukowanych do 1916 r. Po wojnie Peugeot wznowił działalność, oferując znacznie węższą gamę pojazdów. W 1921 r. zaprezentował model Quadrilette, produkowany do 1931 r. w różnych seriach w liczbie ponad 94 000 sztuk. Wysoką klasę samochodów reprezentował Typ 153 z silnikiem o pojemności 2,6 dm , którego produkcję rozpoczęto jeszcze przed wojną, podczas gdy Typ 163 z silnikiem o pojemności 1,4 dm3 osiągnął między 1919 a 1924 r. znaczny sukces, odzwierciedlany liczbą ponad 13 000 wyprodukowanych pojazdów. W 1921 r. powstała seria pojazdów mających most napędowy z pochwami: Type 156, a następnie Typ 174. Model 174 S z silnikiem o mocy 85 KM wygrał w 1925 r. Targa Florio i odniósł inne liczne sukcesy sportowe. W czasie kryzysu pojazdów sportowych Peugot jeszcze raz postawił na małe auta, prezentując na paryskim Salonie w 1928 r. model 201, który zainaugurował nowoczesną epokę firmy. Ten pojazd był produkowany od 1929 do 1937 r. w kolejnych, licznych wersjach. Szczególny był model 201 X, wyposażony w silnik Bugatti Typ 48, 4-cylindrowy, doładowywany, z zaworami umieszczonymi w głowicy, który praktycznie stanowił 8-cylindrową jednostkę napadową Bugatti 35 podzieloną na pół. W 1932 r. wyszedł model 301, pochodzący od 201. Łączna produkcja tej serii pojazdów wyniosła ponad 226 000 egzemplarzy. Na najwyższym miejscu w gamie znajdował się model 601 z 1934 r., który pozostał na rynku przez zaledwie dwa lata. Kompletna odnowa generacji pojazdów Peugeot rozpoczęła się w 1935 r. modelem 402. Szczególnie nowoczesne było aerodynamiczne nadwozie z reflektorami przesłoniętymi kratą chłodnicy, podczas gdy rozwiązania konstrukcyjne opierały się na klasycznym tylnym układzie napędowym ze stalowym podwoziem o konstrukcji skrzynkowej i niezależnym zawieszeniem przednim. Z bardzo podobnym nadwoziem zostały wyprodukowane małe 302 (1,7 dm3) i 202 (1,1 dm3). Ten ostatni był nadal produkowany po wojnie, dochodząc w 1949 r. do liczby 104 000 sztuk. W 1948 r. wyszedł nowy produkt, model 203, pierwszy pojazd firmy z nadwoziem samonośnym (z silnikiem zamontowanym na odejmowanej ramie pomocniczej) z wyrafinowanym silnikiem krótkoskokowym o pojemności 1,3 dm', rozwijającym moc 42 KM, i z 4-biegową skrzynka przekładniową. Wizerunek niezawodności i komfortu, związany ze znakiem Peugeota, znalazł w ten sposób kolejne potwierdzenie, o czym świadczy 685 000 egzemplarzy wyprodukowanych do 1960 r. Był to jednak mniejszy sukces w stosunku do liczby l 200 000 sztuk modelu 403, który wyszedł w 1955 r. i do 1966 r. był jednym z najbardziej rozpowszechnionych modeli firmy, poza tym że jako pierwszy od 1958 r. miał silnik Diesla. Nie okazał się gorszy jego następca, model 404 z 1960 r., z przednim zawieszeniem typu McPhersun, ponad dwoma milionami wyprodukowanych egzemplarzy i nadwoziem, zaprojektowanym przez Pininfarinę, co stało się początkiem nieprzerwanej współpracy z tym stylistą. W 1968 r. wyszedł model 504, produkowany również w wersjach coupe i kabriolet, także firmowany przez Pininfarinę. Jako pierwsze zastosowały one nowy silnik V6 PRV o pojemności 2,6 dm', skonstruowany we współpracy z Renaultem i Volvo, a montowany również na nowym „okręcie flagowym" - modelu 604, zaprezentowanym w 1975 r. Tymczasem gama została poszerzona o samochody niższej klasy, jak model 204, pierwszy Peugeot o napędzie przednim i niezależnym zawieszeniu 4 kół. Oferowany również z silnikiem Diesla o pojemności skokowej, jak na tamte czasy niezwykle zredukowanej (1357 cm''), ten pojazd został zastąpiony w 1969 r. przez model 304 o niemal identycznym nadwoziu, ale z silnikami o większej pojemności. W 1972 r. został zaprezentowany model 104, którym Peugeot wkroczył do sektora małych dwubryłowych samochodów popularnych w odmianach 4- albo 2-drzwiowych i o skróconym rozstawie osi. Ten ostatni był produkowany także jako Citroen LN i Talbot Samba. W 1983 r. został zastąpiony przez 205 - model wyprodukowany w największej w historii Peugeota liczbie egzemplarzy, ponad 5,5 miliona sztuk do 1995 r. Do niego dołączył mniejszy, 2-drzwiowy 106 z 1991 r., odpowiednik następnego Citroena Saxo. Po modelu 304 w 1977 r. wyszedł 305, w 1977 r. - 405, a w 1995 r. - 406. Peugeot 306 z 1993 r. miał wypełnić lukę między 205 a modelami 405/406 i zająć miejsce niezbyt udanego 309. Produkcję tego ostatniego uruchomiono w 1995 r. w Indiach, w ramach joint venture między Peugeotem a miejscowym PAL-em. Peugeot nigdy nie zaprzestał udziału, choć nie zawsze był on intensywny, w wyścigach samochodowych. Szczególnie ważne było zwycięstwo w Le Mans w 1993 r. dzięki Sport-Prototypowi 905. W 1995 r. francuska marka wkroczyła do Formuły l, dostarczając silniki teamowi Jordan. |
|||
