MODELE:
Daimler
Type 19
Type 20
Double Phaeton
Type 69
Automitrailleuse
174
201
301
401
402
302
203
403
404
204
504
304
104
604
305
505
205
309
405
605
106
306
806
406
#1/#2/#3 |
Grupa PSA była w 1995 r. największym francuskim producentem samochodów,
dzięki liczbie 1,2 miliona pojazdów wyprodukowanych pod marką Peugeot (834
000 sztuk) i Citroen (429 000 sztuk). Citroen został przejęty w 1974 r., w
okresie kryzysu sektora samochodowego, spowodowanego trudnościami
paliwowymi. Wywołały one proces koncentracji, którego bohaterem stał się
we Francji Peugeot, przede wszystkim na skutek prowadzonej wcześniej
dalekowzrocznej polityki finansowej. Poza Citroenem w 1978 r. zostały
przejęte wszystkie aktywa europejskie Chryslera, które wzbogaciły
francuską firmę również o historyczny dorobek angielskiej grupy Rootes i
takie marki, jak Simca i Matra. W następstwie przejęcia, do oznaczania
pojazdów angielskich i francuskich, dawnych Chryslerów, została wybrana
angielska marka Talbot, nie używana od 1954 r., ponieważ na skutek
niemożliwych do przezwyciężenia problemów związanych ze zbyt różnorodną
ofertą i przestarzałymi urządzeniami produkcyjnymi została rozwiązana po
kilku latach działalności. Historia marki Peugeot nawiązuje do początków
istnienia samochodu, gdy Armand Peugeot, potomek założycieli kwitnącego
przedsiębiorstwa metalurgicznego, po rozpoczęciu w 1881 r. produkcji
rowerów, zaczął rozpatrywać możliwości uruchomienia we współpracy z
Serpolletem i Bollee produkcji samochodów. Wybór padł wreszcie na zakup
praw do czterokołowego pojazdu niemieckiego Gottlieba Daimlera. Po
zrealizowaniu w 1890 r. prototypu, przy którego konstrukcji oparł się na
Panhardzie-Levassorze, rok później zaprezentował jego ostateczną wersję,
napędzaną przez dwucylindrowy silnik widlasty Daimlera. Produkcja ruszyła
w 1894 r., a Peugeot promował swoje produkty uczestnicząc w głównych
zawodach tamtego czasu, jak rajdy Paryż-Rouen i Paryż-Bordeaux. Produkcja
zwiększyła się z 5 pojazdów w 1891 r. do 300 w 1899 r., gdy wykorzystano
pierwszy oryginalny silnik, dwucylindrowy, podpodlogowy, o pojemności 1,6
dm z automatycznymi zaworami dolotowymi. W wyniku sporów z krewnymi,
również członkami spółki, Armand odszedł z firmy, żeby założyć w
Audincourt Societe des Automobiles Peugeot. W 1912 r. został otwarty
zakład w Lille, a gamę poszerzono o różne modele. Znaczny sukces osiągnęła
seria małych Bebe, wprowadzona w 1900 r. modelem Typ 37, którego
rozwinięciem stał się w 1905 r. Typ 69. W tym czasie kuzyni Armanda
postanowili ze swej strony uruchomić w starym zakładzie w Beaulieu,
produkcję samochodów pod marką Lion-Peugeot i w krótkim czasie
zaprezentowali interesujące pojazdy z 2- i 4-cylindrowymi silnikami
widlastymi. Rywalizacja między dwoma niemal identycznie nazywającymi się
firmami zakończyła się w 1910 r. połączeniem obu przedsiębiorstw. Tego
samego roku otworzono nowy obiekt w Sochaux. Ewoluowane z Lion-Peugeot, w
1913 r. wyszło owe Bebe, skonstruowane na podstawie projektu i licencji
Ettora Bugatticgo, które mogło rozwijać prędkość 55 km/h, możliwą w tamtym
czasie jedynie dla pojazdów znacznie wyższej kategorii. Ten sukces
przejawił się liczbą 3095 egzemplarzy wyprodukowanych do 1916 r. Po wojnie
Peugeot wznowił działalność, oferując znacznie węższą gamę pojazdów. W
1921 r. zaprezentował model Quadrilette, produkowany do 1931 r. w różnych
seriach w liczbie ponad 94 000 sztuk. Wysoką klasę samochodów
reprezentował Typ 153 z silnikiem o pojemności 2,6 dm , którego produkcję
rozpoczęto jeszcze przed wojną, podczas gdy Typ 163 z silnikiem o
pojemności 1,4 dm3 osiągnął między 1919 a 1924 r. znaczny sukces,
odzwierciedlany liczbą ponad 13 000 wyprodukowanych pojazdów. W 1921 r.
powstała seria pojazdów mających most napędowy z pochwami: Type 156, a
następnie Typ 174. Model 174 S z silnikiem o mocy 85 KM wygrał w 1925 r.
Targa Florio i odniósł inne liczne sukcesy sportowe. W czasie kryzysu
pojazdów sportowych Peugot jeszcze raz postawił na małe auta, prezentując
na paryskim Salonie w 1928 r. model 201, który zainaugurował nowoczesną
epokę firmy. Ten pojazd był produkowany od 1929 do 1937 r. w kolejnych,
licznych wersjach. Szczególny był model 201 X, wyposażony w silnik Bugatti
Typ 48, 4-cylindrowy, doładowywany, z zaworami umieszczonymi w głowicy,
który praktycznie stanowił 8-cylindrową jednostkę napadową Bugatti 35
podzieloną na pół. W 1932 r. wyszedł model 301, pochodzący od 201. Łączna
produkcja tej serii pojazdów wyniosła ponad 226 000 egzemplarzy. Na
najwyższym miejscu w gamie znajdował się model 601 z 1934 r., który
pozostał na rynku przez zaledwie dwa lata. Kompletna odnowa generacji
pojazdów Peugeot rozpoczęła się w 1935 r. modelem 402. Szczególnie
nowoczesne było aerodynamiczne nadwozie z reflektorami przesłoniętymi
kratą chłodnicy, podczas gdy rozwiązania konstrukcyjne opierały się na
klasycznym tylnym układzie napędowym ze stalowym podwoziem o konstrukcji
skrzynkowej i niezależnym zawieszeniem przednim. Z bardzo podobnym
nadwoziem zostały wyprodukowane małe 302 (1,7 dm3) i 202 (1,1 dm3). Ten
ostatni był nadal produkowany po wojnie, dochodząc w 1949 r. do liczby 104
000 sztuk. W 1948 r. wyszedł nowy produkt, model 203, pierwszy pojazd
firmy z nadwoziem samonośnym (z silnikiem zamontowanym na odejmowanej
ramie pomocniczej) z wyrafinowanym silnikiem krótkoskokowym o pojemności
1,3 dm', rozwijającym moc 42 KM, i z 4-biegową skrzynka przekładniową.
Wizerunek niezawodności i komfortu, związany ze znakiem Peugeota, znalazł
w ten sposób kolejne potwierdzenie, o czym świadczy 685 000 egzemplarzy
wyprodukowanych do 1960 r. Był to jednak mniejszy sukces w stosunku do
liczby l 200 000 sztuk modelu 403, który wyszedł w 1955 r. i do 1966 r.
był jednym z najbardziej rozpowszechnionych modeli firmy, poza tym że jako
pierwszy od 1958 r. miał silnik Diesla. Nie okazał się gorszy jego
następca, model 404 z 1960 r., z przednim zawieszeniem typu McPhersun,
ponad dwoma milionami wyprodukowanych egzemplarzy i nadwoziem,
zaprojektowanym przez Pininfarinę, co stało się początkiem nieprzerwanej
współpracy z tym stylistą. W 1968 r. wyszedł model 504, produkowany
również w wersjach coupe i kabriolet, także firmowany przez Pininfarinę.
Jako pierwsze zastosowały one nowy silnik V6 PRV o pojemności 2,6 dm',
skonstruowany we współpracy z Renaultem i Volvo, a montowany również na
nowym „okręcie flagowym" - modelu 604, zaprezentowanym w 1975 r. Tymczasem
gama została poszerzona o samochody niższej klasy, jak model 204, pierwszy
Peugeot o napędzie przednim i niezależnym zawieszeniu 4 kół. Oferowany
również z silnikiem Diesla o pojemności skokowej, jak na tamte czasy
niezwykle zredukowanej (1357 cm''), ten pojazd został zastąpiony w 1969 r.
przez model 304 o niemal identycznym nadwoziu, ale z silnikami o większej
pojemności. W 1972 r. został zaprezentowany model 104, którym Peugeot
wkroczył do sektora małych dwubryłowych samochodów popularnych w
odmianach 4- albo 2-drzwiowych i o skróconym rozstawie osi. Ten ostatni
był produkowany także jako Citroen LN i Talbot Samba. W 1983 r. został
zastąpiony przez 205 - model wyprodukowany w największej w historii
Peugeota liczbie egzemplarzy, ponad 5,5 miliona sztuk do 1995 r. Do niego
dołączył mniejszy, 2-drzwiowy 106 z 1991 r., odpowiednik następnego
Citroena Saxo. Po modelu 304 w 1977 r. wyszedł 305, w 1977 r. - 405, a w
1995 r. - 406. Peugeot 306 z 1993 r. miał wypełnić lukę między 205 a
modelami 405/406 i zająć miejsce niezbyt udanego 309. Produkcję tego
ostatniego uruchomiono w 1995 r. w Indiach, w ramach joint venture między
Peugeotem a miejscowym PAL-em. Peugeot nigdy nie zaprzestał udziału, choć
nie zawsze był on intensywny, w wyścigach samochodowych. Szczególnie
ważne było zwycięstwo w Le Mans w 1993 r. dzięki Sport-Prototypowi 905. W
1995 r. francuska marka wkroczyła do Formuły l, dostarczając silniki
teamowi Jordan.
|